O'NUN (SAV) EŞLERİ - HZ.AiŞE (RA)

Hz. Âişe (r.a.)

Hz. Âişe, Rasûlullâh’ın en yakın dostu, hicret arkadaşı, ilk halîfe Hz. Ebû Bekir’in kızıdır. Peygamberliğin 4. yılında Mekke’de doğmuştur.

Hz. Peygamber ile nikahı hicretten önce Mekke’de kıyılmıştır. Bu sırada yaşı küçük olan Hz. Âişe’nin fiilî evlilik hayatı ise hicretten sonra (hicretin 2. senesi Şevval ayında) başlamıştır. Hz. Âişe, Ezvâc-ı Tâhirât içinde ilk evliliğini Hz. Peygamber ile yapan tek hanımdır. Hz. Peygamber, çok sevdiği bu hanımı, sevgi ifadesi olarak “Ayşe”, “Âiş”, “Uveyş” gibi çeşitli isimlerle çağırmış, beyaz tenli olmasından dolayı “Hümeyra” dediği de olmuştur.

Hz. Âişe ile Resûl-i Ekrem arasındaki aile bağı sevgi, anlayış ve hürmet esası üzerine kurulmuştur. Kendisine büyük bir yakınlık ve sevgi gösteren Hz. Peygamber ile koşu yarışı yaptığı, onun omzuna dayanarak Mescid-i Nebevî’de mızraklarıyla savaş oyunları oynayan Habeşlileri seyrettiği bilinmektedir. Hz. Peygamber de onunla birlikte olmaktan, özellikle gece seyahatlerinde kendisiyle sohbet etmekten, onun sorularına cevap vermekten hoşnut olmuştur.

Hz. Âişe, zekâsı, anlayışı, kuvvetli hâfızası, güzel konuşması, Kur’ân’ı ve sünneti en iyi şekilde anlamaya çalışması gibi vasıflarıyla Hz. Peygamber’in yanında müstesnâ bir mevkî kazanmıştır.
Hz. Peygamber ile bir çok sefere iştirâk eden Hz. Âişe, Benî Mustalik Gazvesi sonrasında Medîne’ye dönülürken, düşürdüğü gerdanlığını aramak için ordunun gerisinde kalmış, ordunun artçısı Safvan b. Muattal tarafından gruba yetiştirilmiştir. Ancak bu durum üzerine münâfıklar, ikisi hakkında çirkin dedikodular çıkararak Hz. Âişe’ye iftirâ etmişler, Müslümanlar nezdinde de şüphe uyandırmışlardır. Kaynaklara “İfk Hâdisesi” olarak geçen bu olay, Nur Sûresi’nin; iftiraların asılsız olduğunu bildiren 11-21. âyetlerinin inmesiyle kapanmış, Hz. Âişe de Allah katından inen bu âyetlerle temize çıkarılmıştır.

Hz. Peygamber, hicretin 11. yılı Safer ayında rahatsızlanınca, diğer hanımlarının iznini alarak onun odasına geçmiş ve yine o odada vefat etmiştir.

Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer’in halifeliği devrinde herhangi bir siyasî faaliyete katılmayan Hz. Âişe; Hz. Osman’ın hilâfetinin son yıllarında ve Hz. Ali’nin hilâfeti esnâsında adâleti ve barışı sağlamak niyetiyle bir takım faâliyetlerde bulunmuş, fakat olayların daha kötüye gitmesi üzerine siyâsete bir daha karışmamış, yaşanan tatsız vakalardan dolayı duyduğu pişmanlık ise hayatının sonuna kadar sürmüştür.

Hz. Âişe, İslâmî ilimler sahasında temâyüz etmiş bir hanım sahâbîdir. Hem baba evinde, hem Rasûlullâh’ın yanında; zekâsı, anlayış kâbiliyeti, öğrenme arzusu, kuvvetli hâfızası ve imanı sâyesinde en iyi şekilde yetişmiş ve herkese nasip olamayacak bir ilmî seviye kendisine nasîp olmuştur. Hz. Peygamber’in vefatından sonra ashâb ve tâbiûndan bir çok kişi onu ziyâret ederek özellikle fıkıh ve hadis alanlarında kendisiyle istişârede bulunmuşlardır. Hz. Peygamber’in ashâbı içinde çok sayıda fetvâ vermesiyle meşhur yedi kişiden biri Hz. Âişe’dir. Ayrıca 2210 kadar hadis rivâyet ederek en çok hadis rivâyet eden yedi sahâbî (Muksirûn) arasına da girmiştir.
Hz. Peygamber’in vefâtından sonra 47 yıl yaşayan ve hicretin 57. veya 58. senesinde 66 yaşında iken vefat eden Hz. Âişe, Baki’ Mezarlığı’na defnedilmiştir. Cenaze namazını vasiyeti üzerine Ebû Hureyre (r.a.) kıldırmıştır.